متن خبر:
دکتر سیّده مریم ابوالقاسمی، دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی
روز بیست و پنجم اسفند مصادف است با سالروز « پایان سرایش شاهنامه» .حکیم ابوالقاسم فردوسی در انتهای شاهنامه سروده :
سر آمد کنون قصّة یزدگرد به ماه سفندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار به نام جهان داور کردگار
در گاهشماری ایرانیان باستان ، بیست و پنجم هر ماه شمسی « ارد » نامیده می شده است و فردوسی، اثر جاودانة خود را با سرگذشت یزدگرد و فرجام کار ساسانیان در سال چهار صد هجری قمری به پایان رسانید.
سخن گفتن از شاهنامه و فردوسی کاریست بس دشوار. بدون تردید شاهنامه برترین شاهکار ادبی و بزرگترین اثر حماسی جهان است. حکیم فردوسی این اثر بزرگ را حدود سال 367 هجری قمری سرود و نزدیک به سی سال از عمر گرانمایة خود را صرف نگارش و تدوین اثری کرد که نه تنها مفصّل ترین و پرمایة ترین اثر حماسی و شاعرانه ایست که از روزگار سامانیان و غزنویان باز مانده، بلکه ارزشمندترین و مهم ترین سند عظمت و اعتبار تاریخ، فرهنگ، اندیشه و آرمانهای قوم ایرانی و گنجینة لغات و خزانة واژگان زبان فارسی نیز به شمار می رود . موضوعات این اثر جاودانه را اساطیر، تاریخ، فرهنگ و آداب و سنن قوم ایرانی از قدیمی ترین ایام تا حملة اعراب در بر می گیرد و شامل سه بخش اساطیری ، پهلوانی ( حماسی) و تاریخی است . فردوسی در نظم حماسة بزرگ خود با زحمت و مشّقت فراوان، روایت ها و داستان های پراکنده را از مآخذ و منابع متعدّدی مانند شاهنامة منثور ابو منصوری، خداینامه های کهن، اوستا و منابع پهلوی، گرد آوری کرد و در نهایت دقّت و امانت در نظم و تدوین آن کوشید. بیهوده نیست که صاحب چهار مقاله در ستایش سخن والای فردوسی گفته : « الحق هیچ باقی نگذاشت و سخن را به آسمان علییّن برد و کدام طبع را قدرت آن باشد که سخن را بدین درجه رساند که او رسانیده است.» شاهنامه تنها حاوی روایت ها و داستانهای حماسی نیست بلکه از فحاوی داستانهای آن می توان به موضوعات با ارزش دیگری دست یافت، موضوعاتی مانند ستایش خرد و دانش، آزادگی، نیکوکاری، فلسفة مرگ و زندگی، وطن دوستی، دادگری و بخشندگی، توصیف مناظر طبیعی و صدها نکتة ظریف اخلاقی و تربیتی و حکمی دیگر که در این یادداشت کوتاه مجال ذکر همة آنها نیست. از این رو پاسداشت شاهنامه و ارج نهادن به روح و جوهر آن بر همة ما ایرانیان و فرهیختگان امری ضروری و بایسته است، بخصوص دانشجویان عزیز که باید مواریث گرانقدر ادبی و فرهنگی خود را پاس دارند و در حفظ و احیای آن بکوشند.
گروه خبری: یادداشت ویژه
تاریخ ثبت خبر: 1396/12/26
ویژه: بلی
منبع: روابط عمومي
تعداد مشاهده: 74